Şiir

Güzel ve anlamlı şiirleri burada paylaşalım arkadaşlar....

Perdeler, hep perdeler…
Her yerde, her yerdeler.
Pencerede, kapıda,
Geçitte, kemerdeler…
Perdeler, hep perdeler…



Ya benim sevdiklerim,
Şimdi nemde, nemdeler?
Onu bomboş perdenin;
İçerde, içerdeler!
Perdeler, hep perdeler…



Gönülde asil perde;
Onu hangi göz deler?
Surat maske altında,
Sis altında beldeler.
Perdeler, hep perdeler…




Perdeye doğru akın;
Atlılar, piyadeler.
Yollar, yönler dolaşık;
Değişik ifadeler.
Perdeler, hep perdelere.



Bir tohumda bin gömlek.
Giyim fideler.
Kalbiler dilini yutmuş;
Bangır bangır mideler.
Perdeler, hep perdeler…



Son noktada son perde;
Çevrilmiş seccadeler.
Orada işte işte,
Ölümden azadeler!
Perdeler, hep perdeler…

En Fazla İçimde Ölürsün

En fazla içimde ölürsün
Cesedini sürüklerim gittiğim her yere
Kızıl sonbaharım
Hangi aşk kendi fırtınasına dayanabildi

Ellerimde çoğul bir gölge kuşu
Adının arkasına basmadan yürüdüm
Alnımda birikti çizikler
Adımdan çıkardım aklımı
Aklımsız kaldım
Neylersin
İnsanız
Ne yapsak eksiğiz işte
Ölüme ayarlı saatiz


En fazla içimde ölürsün
Sorarım
Şiir papirüslerinin hangi köşesine karaladın beni?
Hangi hare’mden yakaladın da çiğnemeden yuttun gözlerimi?
Kekeme repliklerin ezber bozduran kuşu
Hangi rüzgârlara sattın da saçlarını
Devrik cümlelerimin öznesi oldun?

İçindeki kötü senaryoların kahramanı olmak istemezdim
Dağıldı bak derlenip toplanmış dağılmalarım


En fazla içimde ölürsün
Nasılsa yokluk rehin bırakılıyor kalana
Kalan gidene denk neyi varsa susuyor.
Ve susmak inceltiyor her yarayı
Ve susmak bakmak oluyor
Gitmediğin her yere

Kim tutuklanmış yalnızlıktan
Gizin içine gizlenen kim
Söyle beni nerene sakladın
Ki şimdi bu kadar sokaktayım

En fazla içimde ölürsün
Karla karışık yağarsın yara Bereme
Karma karışık kalırsın cinnet şeridinde
Kaldırımların kaldıramadığı her neyse işte
Bulamadığın her ne varsa büyük yıkımların izinde
Sana borcum olsun
Hiç yazılmayacak bir şiirin içinde





En fazla içimde ölürsün
Yanağında yanar avucum
Avucumda imlası bozuk bir şiir kalır
Gözlerinin namlusu döner, yakar kirpiklerimi
Kulağımda bir tepenin rüzgârı uğuldar
Gırtlağıma kadar aşka batarım
Yeteri yok. Eksiği fazla.

Neyin kaldı eksilenlerden arta
İçeri doğru kapanan bir kapıydın
Saçlarından geçtim önce
Ve kendimden öylece
Neyim yoksa var bildim
Eğildim
Eksildim
Eridim
Bir seni bitirmedim

Hangi rüzgarlara sattın da saçlarını
Uğultusuna tutunamadın

Ömürden nefes çalarak ne kadar yaşarsa insan
Öyle yaşadım gözlerini
Tenimde itiş kakış
Cebimde depremlerin
Esrarlı gece ayinleri
Volkanik şiirler
Usul usul giymedim mi sözlerini
Yalnızlığın tiradını kapamadım mı her sefer
Sensizlik seni anlattı en çok
Vazgeçmeler vazgeçmekten vazgeçti
Söyle saçlarında öldüğüm
Bir geri gidiş kaç günde gelirdi?


En fazla içimde ölürsün
Cesedini sürüklerim gittiğim her yere
Tenimin yırtıldığı yerden mi girdin içeri
Açar gibi yaparak açık bir kapıyı
Beni ikiye böldün
Hadi içimi kendine aldın da
Beni nerde bıraktın
Hangisini seçerdin benim için
Ve hangisinden vazgeçerdin kendin için

Ben yarama çoktan sen bastım
Yaşım kadar gencim
Adın çabuk diye geçti
Ardında aç köpekleri bırakarak
Ezberimden geçtim.
Hızla biten aşk şarkılarından geçtim
Senden bir şey eksiltmeden sana çok şey bırakmaktı aşk
Bildim


Biz dalkavuk bir aydınlığın yerine
Onurlu bir karanlığı seçtik
Ve bir öyküden ağlarcasına geçtik
Cesurduk çünkü
Kendimizi kendi düşlerimizden kovacak kadar

Ömrüne yüz çevirmiş iki masalcıyız
Gerisi hiçlik
Gerisi yokluk

Sensizliğin anlattığı ne vardı senden başka
Bir hayatın tüm yanılgılarını
Saçlarında çözdüm
Şimdi beni hangi yanımdan susacaksın
Sessizlikte bir dildir
Çoğul susulur
Pusulur
Şimdi beni hangi yanımdan kusacaksın

Yıkık şehrimin izbesi
En fazla içimde ölürsün
En çok
Gözlerime gömülürsün.
Gözlerimi kaparım
Vasiyetimi yazarım

Kahraman Tazeoğlu

Seviyorum seni
Unutamadım,unutamam
Dün yine düşündüm
Bügün yine düşünüyorum
Yarın yine düşüneceğim
Aşık olmuşum farkında olmadan
Sevgi hep benimle
Yüreğin hep yüreğimde
Sen beni sevmesen de
Sen beni düşünmesen de
Sen hep kalbimdesin
Sakın unutma



emre_1907

Öyle bir zalime gönül verdim ki
Gençliğimi,hayatımı bitirdi
Öylesine ateşlerde yaktın ki bedenimi
Küle çevirdin
Diken gibi geldin, girdin gönlüme
Kurşun gibi saplandın bedenime
Ey vefasız,dön de bir bak halime
Her parçamı bir köşeye savurdun
Koklamaya kıyamazken gülümü
Bir ümitle kaptırmıştım gönlümü
Bu sevdaya adamıştım ömrümü
Ellerinle yazdın benim sonumu


emre_1907

Üstte ki 2 Şiirıde Ben Yasdım Arkadaşlar ınsan bası şeylerı yaşayınca bunu dıle getırmekde zorlanabılıo ama kağıda dökmek daha kolay olabılıyor.

'Hiçbirşey Yaşanmadan Bilinmez'

Kararlıyım!...
Bir gün,
bırakıp gideceğim her şeyiyle bu şehri...
Yorgun sokaklarında dinlenen ayak seslerini,
kirli kaldırımlarını, mutsuz insan manzaralarını,
özgür ve sere serpe gezinmelerini itlerin.
Aç karına seyrettiğim, imrendiğim, yiyemediğim,
nefsimi sorgulayan kokularını gevrek simitlerin...

Bir gün,
bırakıp gideceğim bu şehri...
Uzun, soğuk ve şekilsiz gecelerini,
sevimsiz yalnızlıklara terk edeceğim.
Baharını bırakacağım çiçek çiçek,
hazanını yağmur yağmur,
karını, ayazını, kara kışlarını...
Bırakıp gideceğim bir gün bu şehri,
bağrıma basarak ardımdan ağlayan bakışlarını.



Bir gün,
bırakıp gideceğim bu şehri...
Yine,
çocukluğumun,
dorukları sislerle kaplı anaç dağlarına,
berrak ve serin suların oynaştığı küçük derelerine...
Denizine dalga dalga, gecesine yıldız yıldız,
suyuna, toprağına, çiçeğine, taşına...
Alıp gideceğim gönlümü bir gün,
içinde sunaların oynaştığı, sessiz bir pınar başına...

Bir gün,
alıp başımı gideceğim bu şehirden.
Gittiğim yerlerde,
özgürce şarkı söyleyecek rüzgarlar...
Bulutlar beyazın en güzelinde, en tatlısında
ve pamuk şekeri kıvamında olacak.
Salacağım bakışlarımı enginliğine gök mavinin,
ruhuma sonsuzluğun tarifsiz huzuru dolacak.

Ben,
bir gün gideceğim bu şehirden.
Yağmurların kendince çisil çisil ağlayışı,
çamurlu sokaklarda damlacıkların oynayışı
ve hartama damlarında bir mahzun beste,
tebessümüm olacak o kaçınılmaz son nefeste.

Ben,
gideceğim bu sevimsiz şehirden.
Ağaçlarım olacak şairin hür çizdiği,
ormanlarım olacak , kardeşçe sevdalı.
Ne para isterim, ne pul, ne şan şöhret,
taç olsun başımda yeter, bir küçük defne dalı.

Ben,
gideceğim bu şehirden.
Seherimde olmayacak gölgesi gökdelenlerin,
yakamozlar gezinecek ayak uçlarımda.
Selam söyleyeceğim martılarla güneşe,
enginlerinde gemiler süzülecek bakışlarımın.
Aç ise aç, tok ise tok olacağım,
bir lokma olsa bile, ekmeğimi komşumla bölüşeceğim...
Her sabah ve her akşam huzurum olacak bir tek selamı,
ben, insanlarımın kucağında, insanca öleceğim.

Bir gün gelecek,
ben bu şehirden gideceğim.

Sahipsiz


Aşk kokan her şeyi yaktım
geriye tek seni bıraktım
kalbimin kapılarını birdaha acılmayacak şekilde kapattım
kelimeleri ise kifayetsiz bıraktım


Kırık dökük umutlarımı serbest bıraktım
kabuslu gecelerde kıvrandım durdum sayıklayıp
kıvrıldım arasına acıları ortü yapıp
Sessiz cok sessiz sokaklarda aradım sesi,sedayı
bulamadım nedensiz...


Sessiz cıglıklarımdı boşlukta yankılanan
Sahipsiz çook sahipsiz...

Déstin0 VézGuéS

Melek...


bir hikaye gordum gozlerinde
umutlarla baslayan mutsuz bir sonla biten
bir damla vardi ellerinde
akip akip dinmeyen sonunda huzunle dinen

bir sarki vardi dudaklarinda
temposu hizli sozleri agir ama yine de aglatan
bir sevdigin vardi yildizlarda
hani birgun geri doner diye yagmurlarda bekledigin
hani hic korkmazdin olumden
ama sira sana gelince korkudan titredin dun gece


güzel melek sakin korkma
arkanda biraktiklarinla hatirlanacaksin burada
melek sen ucamasanda
hep mutlu kal orada
gozyaslarini birak burada
uyu biraz yildizlarla

Herşeyde Biraz...

Ağlarken bir zamanlar bomboş kalbindeki kimsesizliğine
Şimdi onunla doldurduğun kalbindeki onsuzluğa ağlıyorsun.
Hayatta herşeyin karşılığı gözyaşı mıdır illaki?
Sadece sevemez mi seven!

Değeri ölçülemez bedeller... Ödenmesi bitmeksizin...
Onla yada onsuz...Söylesene nasıl seçebilirsin!
O...Tadın, tuzun, gülüşün, heycanın...
Düşünürken dertlerini aklına bile getirmediğin...
Sadece gördüğünde bile kalp atışlarını kontrolden çıkaran...
Omzuna yaslandığında tüm dünyayı unutturan...
Gözlerine baktığında zamanı durduran...
İlk nefesini onunla alamadığın ama son nefesini onunla vermek istediğin...
Canın, kanın, öbür yanın...
Nasıl olur onsuz?Söylesene...
Nefes alabilir misin!! Kalbin atar mı sanıyorsun!!

Evet;belki, şimdi ağlıyor olabilirsin.
Gözyaşların ağlatanın kalbine ulaşamasada...
Ne kadar değsede değmesede sen ağlıyorsun...
Sen seviyorsun...
O senin kanına işlediği için...
Herşeyde biras O da olduğu için...

By şeboist_melike

HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM

Seni anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.
Ard- arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu
Dışarda gürül- gürül akan bir dünya...
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim.
Saçlarına kan gülleri takayım,
Bir o yana
Bir bu yana...
Seni bağırabilsem seni,
Dipsiz kuyulara.
Akan yıldıza.
Bir kibrit çöpüne varana.
Okyanusun en ıssız dalgasına
Düşmüş bir kibrit çöpüne.
Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
Yitirmiş öpücükleri,
Payı yok, apansız inen akşamdan,
Bir kadeh, bir cigara, dalıp gidene,
Seni anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...

AHMED ARİF

Zamanla yerleşir yaşadıkların, yeniden konumlanır, çoğalır
anlamları, önemi kavranır. Bir zamanlar anlamadan yaşadığın
şey, çok sonra değerini kazanır. Yokluğu derin ve sürekli bir sızı
halini alır.
Oysa yapacak hiçbir şey kalmamıştır artık
Mutluluk geçip gitmiştir yanınızdan
Her şeye iyi gelen zaman sizi kanatır...

Murathan Mungan

alırda gider ya eski sevdaların hüznüyle
başımı deli mavin,
koymaz hani buralara...
hayaller ve umutlar
yorgun bir martının kirli beyazında,
dönerim kendime,
dönerim rengine yeniden...

gönül alabildiğine sen,
gönül olabildiğine mavi,
içimde deli bir düş,
düşümde mavim deniz...

ben limanını arayan yorgun ve mağrur bir boğaz vapuruyken mavi patiskanda,
usulcadır çalışlarım köpüğünün rengini saçlarıma,
ve fırtına sonlarıdır ömrün mevsimi içerlerimde.

gönül alabildiğine sen,
gönül olabildiğine mavi,
içimde deli bir düş,
düşümde mavim deniz...

Sana uzak kentlerden birinde
Zamanın bir yerinde
Seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi
Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi
İnsan hergün anımsar mı aynı gözleri

Seni seviyordum ve senin haberin yoktu
Saçlarını izliyordum uzaktan
Kulağının arkasına düşüşü ve burnun
Herkesten başkaydı işte
Güldüğün zaman yukarıya bakardın
Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı
Ne güzeldiler
Sen bilmiyordun ben seni seviyordum
Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler
Duvarlara, vitrin camlarına, kaldırımlara çarpıyordu
Geri dönüyordu çoğalarak
Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum herşeyi
Herşeyi erteleyişim oluyordun
Kalp ağrısı oluyordun
Birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun
Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk
Dönemeçler geçiyor, köprüler göze alıyor
Ve bazen, tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk
Cesurduk
Ufuk çizgisi maviydi, günbatımı hep turuncu
Ve kırmızıydı bütün karanfiller

Ben seni seviyordum sen bilmiyordun
Sevinçlerim oluyordun ara sıra
Sen hiç bilmiyordun

Sonra herhangi biri oldun
Bütün sevinçlerim bittikten sonra
Yağmurlar yağdı serin haziran akşamları
Derken birgün uzaktan gördüm seni
Saçların bana inat başın herşeye meydan okuyarak
İşte yine aynı
Kalbimi acıttın her zamanki gibi
Değiştik sanıyordum. ve sen yine bilmiyordun

Şimdi bunları anlatsa sana birileri
Kimbilir
Yada boşver
Bilme en iyisi




İclal Aydın-Seni Seviyordum..

Adın sevdaydı..
Şimdiki adını bilmiyorum..
Yokluğunda ne ateşleri hasretimle yaktım da
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun..
Şimdi nerdesin diye sakın sorma
Sen çağırdın da ben gelmedim mi?

Sen varken darılmazdım çiçeksiz baharlara,
Yağmurlu havalara...Bu kasvetli akşamlara
Sen varken
Bakıp içlenmezdim tren istasyonlarına
Otobüs duraklarına...
Sen varken ayrılanlara ağlamazdım...
Yıkılmazdım biten sevdaların ardından
Gidenlere küsmezdim
Kalanlara acımazdım...
Sen varken böyle üşümezdim-titremezdim
Masumdum, çocuklar gibi
Böyle delirmezdim-küfretmezdim...
Hele ölmeyi hiç düşünmezdim.
Şimdi soruyorum sana
Adı sevdaysa bu cehennemin
Sen yaktın da ben yanmadım mı?

Biliyorsun
Bütün acılarına 'yeşil ışık' yaktım olmadı
Bütün korkularına'arka çıktım'olmadı
Dağlara merdiven dayadım olmadı
Haziranda kar oldum yağdım avuçlarına olmadı
Sevdim olmadı -yandım olmadı-taptım olmadı
Benden artık pes
Bu aşkın biletini istediğin gibi kes
Nasılsa gidiyorsun
Biliyorum git...
Ama ardında
Ağlayan bir çift göz
Paramparça bir yürek
Ve yıkılmış bir dağ görmek istemiyorsan
Çek silahını-daya sırtıma
Titrersem namerdim...
Sen vurdun da ben ölmedim mi? ..




Ahmet Selçuk İlkan-Sen Vurdun da Ben Ölmedim mi ?

Korka korka değil usul usul değil
Elim yüreğimde çarpa çarpa geldim
Aç kapıyı bak ne diyeceğim
Bir senin ellerinden bir senin gözlerinden
Dişlerinden dudaklarından
Nergisler ocak ayında açtı
Kendimden bahsetmeyeceğim
Yediveren güllerden duvarlardan sarkan güllerden
Çocuklardan sabah erken okula giderlerken
Atlardan bahsedeceğim
Kan ter içinde atlardan
Aç kapıyı bak ne diyeceğim
Ne kadar küsülü çocuk varsa barıştırdım oynuyorlar
Tam kırk çeşit sarmaşık gül buldum penceremin dibinde açacak

Ekinleri dolu vurmadı çekirge gelmedi kurak olmadı
Yorgunum demiyeceğim bir evimiz olsa demiyeceğim
Yüreğim daralıyor demiyeceğim

Bir baksan gözlerime başını çevirmeyeceksin
Yürüyüp gitmeyeceksin elini çekmeyeceksin
Bir baksan gözlerime
Dağda yakılmış ateşler göreceksin
Aç kapıyı kim geldi bak
Bak nasıl havalandı güvercin
Açmam diyemezsin artık
Aç.




Berin Taşan-Aç Kapıyı Ben Geldim